Gurbetin Kalbinde Bir Anadolu Soluğu: Grenoble’de Memleket Kokusu

Fransa’nın Grenoble şehrinde bulunan Anadolu Derneği’ni ziyaret etme fırsatım oldu. Dernek Başkanımız, Yozgatlı hemşehrimiz Sadi Yılmazer ile bir araya gelerek, hem memleket kokulu bir sohbet gerçekleştirdik hem de gurbetin yükünü omuzlamış gönüllerle buluştuk.

Yıllardır uzak ellerde yaşamlarını sürdüren vatandaşlarımızla aynı masada oturmak, aynı dili, aynı kültürü, aynı hasreti paylaşmak tarifsiz bir duygu. Gurbette olmanın ne demek olduğunu, bir bardak çayın bu kadar kıymetli olduğu bir coğrafyada daha derinden hissediyor insan. İşte bu yüzden, her adımda, her buluşmada memleketimize dair ne varsa yaşatmak, paylaşmak istiyoruz.

Ziyaret sırasında Sayın Sadi Yılmazer’e Türkgün Gazetesi ile birlikte Ülkü Ocakları Eğitim ve Kültür Vakfı Dergisi’ni takdim ettim. Çünkü inanıyorum ki; bu satırlarda yazan fikirler, sadece kâğıda değil, gönüllere de dokunuyor. Milliyetçiliğin sınır tanımayan bir dava olduğunu, bu yayınlar her sayfasında bir kez daha hatırlatıyor.

Biz orada sadece selam vermedik. Aynı zamanda gönül verdik. Türkiye’den kilometrelerce uzakta, Anadolu’nun sıcaklığını yaşatmaya çalışan her bir kardeşimizin mücadelesine tanık olduk. Konuşmalarımızda milli birlikten, Türk milletinin evrensel değerlerinden, gurbette yaşayan gençlerimizin kimlik mücadelesinden söz ettik. Konuştukça fark ettik ki; mesafeler uzak olsa da yürekler hep aynı vatan için atıyor.

Grenoble’deki Anadolu Derneği, bu anlamda sadece bir buluşma noktası değil, aynı zamanda bir kültür kalesi. Dilimizin, örfümüzün, geleneklerimizin yaşatıldığı, yaşatılmaya çalışıldığı kutlu bir ocak. Sayın Yılmazer’in gayretleri takdire şayan. Gurbette milli kimliği korumak kolay değil. Ama birlik olunca, omuz omuza verince, aşılmayacak engel kalmıyor.

Şuna inanıyorum: Gurbet elde Türk kalmak, en büyük sadakattir. Ve bu sadakati sürdüren, unutmayan, unutturmayan tüm hemşerilerimize minnettarım. Gittiğimiz her yerde Türk’üz, ülkücüyüz, kardeşiz demeye devam edeceğiz.

Bu ziyaret, sadece bir nezaket ziyareti değildi. Bu, aynı zamanda bir vefa, bir hatırlatma, bir aidiyet beyanıydı. Avrupa’nın göbeğinde, kalbimizde Anadolu’yu yaşatıyoruz. Ve biliyoruz ki; nerede bir Türk varsa, orada umut vardır.